Każda dziedzina wiedzy posiada specyficzny język, który potrzebny jest do określenia konkretnych rzeczy, elementów, zjawisk czy czynności.
Żeglarstwo to złożony sport, a encyklopedia żeglarska PWN posiada ponad 3400 opisanych terminów 
Na szczęście, aby rozpocząć żeglowanie potrzebujesz niewiele więcej jak 20 zwrotów. Ich znajomość usprawni twój proces nauki i poprawni komunikację na pokładzie.
1. Ostrzenie – kierowanie dziobu jachtu w kierunku, z którego wieje wiatr
2. Odpadanie – kierowanie dziobu od kierunku, z którego wieje wiatr.
3. Ster zero – ster w osi jachtu – prosto. Każde inne ustawienie steru wpływać będzie na ostrzenie, bądź odpadanie (choć są od tego wyjątki )
4. Wybieranie – to inaczej ciągnięcie liny. Termin ten stosuje się najczęściej do szotów, ale również cum. W praktyce wybieranie szotów doprowadza do zbliżania żagli do osi jachtu. W odniesieniu do szotów odbywa się zazwyczaj podczas ostrzenia.
5. Luzowanie – jest czynnością odwrotną do wybierania. W odniesieniu do szotów luzowanie oddala żagle od osi jachtu. Odbywa się zazwyczaj podczas odpadania.
6. Kąt martwy – kąt, który ogranicza żeglugę na wiatr. Jego wielkość uzależniona jest od rodzaju jachtu i wynosi zazwyczaj między 80 a 100°. Kiedy jacht ustawiony jest w kącie martwym żagle łopoczą w osi jachtu.
7. Łopot – występuje kiedy żagiel traci swoją sprawność. Łopot żagli można zaobserwować, gdy jacht ustawiony jest w kącie martwym lub kiedy szoty są za bardzo poluzowane względem kursu żeglowania. Łopot pomocny jest w określeniu kierunku wiatru (działa jak flaga) i ustawieniu żagli.
8. Zwrot przez sztag – manewr podczas którego jacht przechodzisz dziobem linię wiatru – żagle wypełniają się z drugiej strony.
9. Zwrot przez rufę – manewr podczas którego jacht przechodzi rufą linię wiatru – uwaga na bom!
10. Strona nawietrzna – strona jachtu, akwenu, która znajduje się bliżej wiatru.
11. Strona zawietrzna – strona jachtu, akwenu, która znajduje się dalej od wiatru.
12. Halsowanie – żegluga pod kątem ostrym do wiatru wymagająca wykonywania zwrotów związanych na przykład ze zmianą kierunku wiatru. Wiatr wieje na zmianę, raz z lewej raz prawej burty. Halsować możemy również z wiatrem.
13. Prawy hals – żegluga, podczas której wiatr wieje na prawą burtę (żagle wypełniają się po lewej burcie).
14. Lewy hals – żegluga, podczas której wiatr wieje na lewą burtę (żagle wypełniają się po prawej burcie).
15. Dryf – znoszenie jachtu z określonego kursu na skutek działania wiatru, fali, prądu (rzecznego, morskiego).
16. Inercja – zdolność jachtu do dalszego ruchu pomimo niepracujących żagli. Inercja trwa przez określony czas, aż do całkowitego zatrzymania.
17. Taklowanie – przygotowywanie żagli oraz ustawienie ich do odpowiednio do warunków wiatrowych podczas żeglowania. Taklujemy żaglówkę, mając jej dziób ustawiony do wiatru (w kącie martwym)
18. Trymowanie – ogół funkcji zmierzających do poprawy profilu żagli. Polega to na zmianie napięcia olinowania ruchomego (możliwe podczas żeglowania) oraz/i olinowania stałego (na lądzie lub w porcie) w odpowiedzi na zmieniające się warunki wiatrowe.
19. Refowanie – zmniejszanie powierzchni żagli. Czynność związana najczęściej z rosnącą, bądź prognozowaną silniejszą siłą wiatru.
20. Szkwał – podmuch wiatru widoczny na tafli wody w postaci marszczącej się wody. Nadchodzący szkwał jest dość dobrze widoczny, gdyż przychodzi z kierunku z którego wieje wiatr.